«Հիմա ես գիտեմ, թե աշխարհում ինչն է ամենավատ բանը,- ասում էր ինքն իրեն Տոնինոն,- ոչ «երկուսը» և ոչ էլ աղքատությունը: Չէ՞ որ աղքատները կարող են իրար օգնել: Ամենավատ բանը մենակությունն է: Մենակ մարդը միշտ էլ անուժ է: Երջանկության համար ուրիշ մարդիկ են պետք՝ մայր, բարեկամներ, ընկերներ, ուսուցիչ, մի խոսքով, աշխարհի բոլոր մարդիկ»:
Պատմիր, թե ինչն է քեզ համար ամենավատ բանը, համաձա՞յն ես, որ մենակ մարդը միշտ էլ անուժ է, և ի՞նչ է երջանկությունը քեզ համար:
Այս կյանքում ինձ համար ամենավատ բանը իհարկե մենակությունն է, ես վաղենում և ատում եմ մենակությունը: շատ երեխաներ ուզում են գնալ տնից ապրել մենակ իրենց թվում է, որ մենակ նրանք իրենց լավ կզգան, բայց մենակ լինեն նշանակում է մեկուսանլ հարազատ մարդկանցից և շփվել չգիտես ում հետ: Այո համաձայն եմ, որ մենակ մարդը միշտ էր անուժ է, որովհետև ուժ է համարվում այն երևույթը, երբ քո կողքին են քո բարեկամները, հարազատները, ընկերները և ծնողները: Երբ չկա ծնողական սեր, կորչում են ցանկացած ցանկությունները, այս կյանքում մենակությունը պետք է չունենար իր դերը բայց…
Ինձ համար երջանկությունը, երբ ես շրջապատված եմ մտերիմ և հարզատ մարդկանցով, երբ ես զգում եմ, որ լավ ինչ որ մեկը մտահոգվում է իմձ համար, սիրում է ինձ, երջանկությունը այն է, երբ քո բարեկամները քեզ չեն թողնում, որպեսզի դու քեզ երբևէ մենակ զգաս:
Ողջույն.....Ես Սոնան եմ սովորում եմ Դպրոց-պարտեզի 6.2 դասարաում: Ունեմ իմ ուսումնական բլոգը, որտեղ դուք հիմա գտնվում եք: Գրանցվեք իմ բլոգում և տեղեկացված եղեք: Հուսամ կհետաքրքրի բլոգս:
Սոնա Շահբազյան...;) 